Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

Προς τι η πολεμική;


Καθώς ο σύγχρονος άνθρωπος κατακτά μεγαλύτερα σημεία προσδόκιμου ζωής και στη διάρκεια της ζωής του πλήττεται από διάφορες ασθένειες,  ακολουθεί το δρόμο ταχύτητας της επιστήμης προσδοκώντας στην μακροζωία και την ευζωία.
Πράγματι η σύγχρονη ιατρική έκανα άλματα στην πρόγνωση και θεραπεία των ασθενειών.
Το ίδιο και η φαρμακολογία. Χρησιμοποιώντας τη γνώση των ερευνών πάνω σε διάφορες ουσίες, δημιούργησε φάρμακα αποτελεσματικά.
Μαζί με την αίγλη που απέκτησε η ιατρική,  ως επιστήμη και ως επαγγελματικός τομέας, αναπτύσσεται ταυτόχρονα ένα ρεύμα αμφισβήτησης των κλασσικών ιατρικών μεθόδων. 


Μια τέτοια αμφισβήτηση μπορεί να παρατηρήσει κανείς σε όλη τη διάρκεια του ιστορικού γίγνεσθαι. Ο Ιπποκράτης αμφισβήτησε τις πρακτικές των μυστικιστών, ο Γαληνός αμφισβήτησε κάποιες πρακτικές του Ιπποκράτη, ο Παράκελσος αμφισβήτησε έργα συγχρόνων και πρακτικές τους.  Η σημερινή κλασσική ιατρική αμφισβητεί την τάση προσφυγής σε εναλλακτικές μορφές θεραπείας. Ανάμεσα στους ειδικούς υπάρχει πάντα ο ασθενής, ο οποίος αποσυντονίζεται από την  πληθώρα πληροφορίας  αλλά πάντα σε επείγουσες περιπτώσεις προσφεύγει στην κλασική (λεγόμενη) ιατρική.

Ήδη, αυτός ο διαχωρισμός γεννά και το υπόβαθρο της πολεμικής μεταξύ των κλασικών γιατρών και της εναλλακτικής λεγόμενης ιατρικής.
Μελετώντας όμως τα κείμενα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα θα παρατηρήσουμε ότι οι βασικές αρχές της ιατρικής, καθώς και οι πρακτικές της παραμένουν ίδιες.
Η διερεύνηση, η διάγνωση και η θεραπεία αφορούν κάθε εποχή και κάθε γιατρό. Προς τι λοιπόν η πολεμική;
Πριν από 30-40 χρόνια π.χ. η Ομοιοπαθητική προκαλούσε τα ειρωνικά σχόλια της ιατρικής κοινότητας. Τώρα οι  ομοιοπαθητικοί  είναι γιατροί που ειδικεύονται στην Ομοιοπαθητική.


Η Έκθεση του Alterscope  ήρθε να άρει την προκατάληψη, το χλευασμό για τις εναλλακτικές μορφές θεραπείας.
Το Alterscope με βρήκε ακριβώς στη στιγμή που άρχισα να ερευνώ παλιά χειρόγραφα για να λύσω προσωπικά προβλήματα.

Βρίσκοντας σε ψηφιακή βιβλιοθήκη το βιβλίο του Διοσκουρίδη για τα φυτά και τις θεραπευτικές τους ιδιότητες, άρχισα να πειραματίζομαι με φυτά του χωριού μου.

 Έτσι έφτιαξα λάδια από κυνόρροδο,  ξύδια, σπαθόλαδο, μαρμελάδες βατόμουρου, μαγιά λυκίσκου από μια παλιά συνταγή, κηραλοιφή κ.α.


Μαζί ήρθε και η γνώση ότι πολλά από τα σκευάσματα των φαρμακοβιομηχανιών έχουν ως βασικές ή φέρουσες ουσίες επεξεργασμένα φυτικά, ορυκτά και ζωικά παράγωγα. 


Είμαι πλέον πεπεισμένη, μετά από εκατοντάδες ώρες μελέτης, ότι οι λεγόμενες υπερτροφές είναι δίπλα μας. Μην τις υποτιμάτε. Ένα άγριο τριφύλλι, ανθίζει στα πρανή των δρόμων για να μας υπενθυμίσει ότι "φύσις ουδέν μάτην ποιεί" και ότι τα πιο ταπεινά φυτά έχουν πλήθος ουσιών και θεραπευτικών ιδιοτήτων τις οποίες η επιστημονική έρευνα επιβεβαιώνει καθημερινά.







Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

Φρούτα του δάσους - forest fruits

Οι ψίθυροι της γης

Τα κυνόρροδα είναι ανθεκτικά στο κρύο, στο χιόνι,  στην ατμοσφαιρική ρύπανση, στην ξηρασία. Το κόκκινο και πορτοκαλί χρώμα τους είναι έκφραση της δύναμής τους και της αντίστασής τους στις αντιξοότητες του περιβάλλοντος.
Είχα κρατήσει μερικά σε ένα τάπερ και τα έβαλα στο μπαλκόνι μου μέχρι να δω τι μπορούσα να κάνω με αυτά. Η ιδέα του λαδιού με εκκάρπωση ξεκίνησε από το βουνό, όταν τα μάζευα. Έπρεπε όμως να δοκιμάσω ποιο είδος λαδιού θα χρησιμοποιούσα. Το αμυγδαλέλαιο προτείνεται συχνότερα. Όμως οξειδώνεται γρήγορα και παίρνει μια μυρωδιά σαν κακοκαμμένο κερί σε εκκλησία. Δοκίμασα το ελαιόλαδο. Εξαιρετικό, παρθένο ελαιόλαδο φυσικά. Γέμισα τα βαζάκια μου με rosehips ή αγριοτριαντάφυλλα, ή κυνόρροδα και τα έβαλα στον γιαουρτοποιητή μου (ιδέα κλεμμένη από αγγλικό μπλογκ). Μετά από 24 ώρες οι καρποί φούσκωσαν . Μετά από λίγες μέρες το λάδι αρωματίστηκε με τη μυρωδιά του λυκοπένιου που περιέχεται στο κυνόρροδο, μια χαρακτηριστική μυρωδιά, όπως αυτή της λιαστής ντομάτας. Εξάλλου και η ντομάτα περιέχει λυκοπένιο, μια αντικαρκινική ουσία που όμως αν την πάρουμε από την ντομάτα, παίρνουμε μαζί και τα φυτοφάρμακα. Επανέρχομαι: Η οσμή ήταν αναπάντεχα ευχάριστη.
Είχα, λοιπόν, ένα προϊόν όμορφο στην όψη (κόκκινοι καρποί σε χρυσοπράσινο λάδι μέσα σε γυάλινο βαζάκι) και με θεραπευτικές ιδιότητες, όπως διατείνεται και η βιβλιογραφία, την οποία θα αναφέρω εν καιρώ σε άλλη σελίδα.
Έδωσα ένα βαζάκι σε μια αγαπημένη ξαδέλφη, που στηρίζει πάντα τα βήματά μου, χωρίς να λοιδωρεί αυτήν τη μεταστροφή μου ως προς το τρόπο ζωής μου.
Η ίδια μου ανέφερε τρεις περιπτώσεις στις οποίες τη βοήθησε:
1. Δεν αφήνει να μελανιάσουν τα σημεία όπου σπάει σπυριά στο πρόσωπό της.
2. Μετά την αποτρίχωση δεν έχει ίχνος κοκκινίλας
3. Της έφυγε ένα λιπωματάκι που είχε στο κάτω βλέφαρο.
Αυτό το λάδι είναι "πολυχρηστικό"
Χρησιμοποιήστε το ως μάσκα το βράδυ και ως ενυδάτωση το πρωί.
Απλώστε το σε μέρη που βγάζετε κοκκινίλες ή έχετε φαγούρα.
Τρίψτε μέλη του σώματός σας που πονάνε χρησιμοποιώντας το.
Όσοι κάνουν ακτινοθεραπείες θα βρουν ανακούφιση των συμπτωμάτων
Χρησιμοποιήστε το σε σαλάτες. Είναι μια γκουρμέ πολυτέλεια.
Στάξτε μερικές σταγόνες στο στόμα σας. Τα κυνόρροδα είναι αντισηπτικά. Μπορείτε να το καταπιείτε.
Θυμίζω ότι η βιταμίνη C που περιέχει καταστρέφεται με το βρασμό. Και οι άλλες ουσίες (Βιταμίνη Α, Ε, Κ, λυκοπένιο) διατηρούνται καλύτερα με ήπιες μεθόδους επεξεργασίας.
Προσοχή! Αυτός ο καρπός που βλέπετε είναι ψευδοκαρπός! Ο πραγματικός καρπός κρύβεται μέσα του και είναι κάτι κουκούτσια με χνούδι. Μπορεί να σας πιάσει η αρρώστια  "από κάτω" όπως λένε και οι Αβοριγίνοι! Δηλαδή ξύσιμο στον πωπό σας! Επίσης μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη λειτουργία του εντέρου και να σας φέρει φαγούρα στο δέρμα.
Το να παρασκευάσει κανείς λάδι κυνόρροδου είναι μια περιπέτεια εμπειρίας, αισθητικής, αισθήσεων. Μην κάνετε την εμπειρία εφιάλτη!
Όπως είπαμε, φύσις ουδέν μάτην ποιεί. Ακόμη κι αυτοί,  οι χνουδωτοί καρποί μελετώνται για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες στην ρευματοειδή αρθρίτιδα. Οι έρευνες συνεχίζονται.
Είναι όμορφα τα κυνόρροδά μου μέσα στο λάδι. Μου φέρνουν τους ψιθύρους της γης.




Περιήγηση στην ALTERSCOPE